ದೇಶಭಕ್ತಿ ಎಂಬುದು ಕೇವಲ ಭಾವನೆ ಅಲ್ಲ, ಅದು ಜೀವನದ ದಿಕ್ಕನ್ನು ತೋರುವ ದೀಪಸ್ತಂಭ. ನಮ್ಮ ಹುಟ್ಟೂರಿನಿಂದ ಹಿಡಿದು ದೇಶದ ಅಂಚಿನವರೆಗೂ ಇರುವ ಪ್ರತಿಯೊಂದು ಮಣ್ಣು ಕಣದಲ್ಲೂ ನಮ್ಮ ಇತಿಹಾಸ, ಸಂಸ್ಕೃತಿ, ತ್ಯಾಗ ಮತ್ತು ತಪಸ್ಸಿನ ಕಥೆಗಳು ಬಚ್ಚಿಟ್ಟಿವೆ. ದೇಶಭಕ್ತಿ ಅಂದರೆ ಕೇವಲ ಧ್ವಜಾರೋಹಣ, ರಾಷ್ಟ್ರಗೀತೆ ಹಾಡುವುದು ಅಥವಾ ಹಬ್ಬದ ದಿನ ಭಾಷಣ ಮಾಡುವುದಲ್ಲ. ಅದು ಪ್ರತಿದಿನದ ಬದುಕಿನ ಪ್ರತಿಯೊಂದು ಕೆಲಸದಲ್ಲೂ ದೇಶದ ಹಿತವನ್ನು ನೋಡಿಕೊಳ್ಳುವ ಸಂಕಲ್ಪ.
ರಾಷ್ಟ್ರ ನಿರ್ಮಾಣ ಎನ್ನುವುದು ದೊಡ್ಡ ಕಟ್ಟಡ ಕಟ್ಟುವಂಥ ಸರಳ ಕೆಲಸವಲ್ಲ. ಇದು ಪೀಳಿಗೆಯಿಂದ ಪೀಳಿಗೆ ಸಾಗುವ ನಿರಂತರ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆ. ಒಂದು ದೇಶವನ್ನು ಬಲಿಷ್ಠವಾಗಿಸಲು ಸೇನೆ, ವಿಜ್ಞಾನ, ಶಿಕ್ಷಣ, ಕೈಗಾರಿಕೆ, ಕಲೆ, ಕ್ರೀಡೆ — ಎಲ್ಲ ಕ್ಷೇತ್ರಗಳಲ್ಲಿಯೂ ಪ್ರಗತಿ ಅಗತ್ಯ. ಆದರೆ ಈ ಎಲ್ಲದಕ್ಕೂ ಆಧಾರವಾದ ಶಕ್ತಿ ದೇಶಭಕ್ತಿ. ದೇಶಭಕ್ತಿಯಿಲ್ಲದೆ ರಾಷ್ಟ್ರ ನಿರ್ಮಾಣ ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ, ರಾಷ್ಟ್ರ ನಿರ್ಮಾಣವಿಲ್ಲದೆ ದೇಶಭಕ್ತಿ ಅರ್ಥವಿಲ್ಲ.
ನಮ್ಮ ಇತಿಹಾಸವನ್ನು ನೆನಪಿಸಿಕೊಳ್ಳಿ. ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯ ಹೋರಾಟದ ಯುಗದಲ್ಲಿ , ಭಗತ್ ಸಿಂಗ್, ಸುಭಾಷ್ ಚಂದ್ರ ಬೋಸ್,ಚಂದ್ರಶೇಖರ್ ಆಜಾದ್ .ರಾಣಿ ಚೆನ್ನಮ್ಮ, ಸಂಗೊಳ್ಳಿ ರಾಯಣ್ಣ ಮುಂತಾದವರು ತಮ್ಮ ಜೀವವನ್ನೇ ತ್ಯಾಗಮಾಡಿ ನಮ್ಮ ದೇಶವನ್ನು ಮುಕ್ತಗೊಳಿಸಿದರು. ಅವರ ದೇಶಭಕ್ತಿ ಕೇವಲ ಮಾತಿನಲ್ಲಿ ಇರಲಿಲ್ಲ, ಅದು ಕೃತಿಯಲ್ಲಿ, ತ್ಯಾಗದಲ್ಲಿ, ಶ್ರಮದಲ್ಲಿ, ನಿರ್ಧಾರದಲ್ಲಿ ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿತ್ತು. ಇವತ್ತು ನಾವು ಅನುಭವಿಸುತ್ತಿರುವ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯ, ಅವರ ಶ್ರಮದ ಫಲ. ಹೀಗಾಗಿ, ದೇಶಭಕ್ತಿ ಎಂದರೆ ಕೇವಲ ಮಾತಿನ ಭರವಸೆ ಅಲ್ಲ, ಅದು ಕೃತಿಯ ಮೂಲಕ ವ್ಯಕ್ತವಾಗಬೇಕು.
ರಾಷ್ಟ್ರ ನಿರ್ಮಾಣಕ್ಕಾಗಿ ಮೊದಲ ಹೆಜ್ಜೆ ಶಿಕ್ಷಣ. ವಿದ್ಯೆ ಎಂದರೆ ಕೇವಲ ಪುಸ್ತಕದ ಅಕ್ಷರಗಳ ಅರಿವು ಅಲ್ಲ, ಅದು ಚಿಂತನೆಗೆ ದಾರಿತೋರಿಸುವ ಶಕ್ತಿ. ಜ್ಞಾನವಿಲ್ಲದೆ ದೇಶ ಪ್ರಗತಿಯಾಗದು. ಆದ್ದರಿಂದ ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬ ನಾಗರಿಕನು ಶಿಕ್ಷಣವನ್ನು ಸ್ವೀಕರಿಸಬೇಕು, ಇತರರಿಗೂ ಹಂಚಬೇಕು. ಆದರೆ ಶಿಕ್ಷಣವು ಕೇವಲ ಉದ್ಯೋಗಕ್ಕಾಗಿ ಅಲ್ಲ, ದೇಶದ ಸೇವೆಗೆ ಸಿದ್ಧರಾಗುವ ಮನೋಭಾವ ಬೆಳೆಸಬೇಕು.
ಇಂದಿನ ಕಾಲದಲ್ಲಿ ದೇಶಭಕ್ತಿಯ ರೂಪ ಸ್ವಲ್ಪ ಬದಲಾಗಿದೆ. ಹಿಂದಿನ ಕಾಲದಲ್ಲಿ ಶತ್ರುಗಳನ್ನು ಎದುರಿಸಲು ಗದರಿಸಿದರೆ, ಇಂದಿನ ಕಾಲದಲ್ಲಿ ದೇಶವನ್ನು ಬೆಳೆಸಲು ಜ್ಞಾನ, ವಿಜ್ಞಾನ, ತಂತ್ರಜ್ಞಾನ, ಆರ್ಥಿಕತೆ, ಪರಿಸರ ಸಂರಕ್ಷಣೆ — ಇವುಗಳಲ್ಲಿ ಶ್ರಮ ಹಾಕಬೇಕು. ಒಂದು ಉತ್ತಮ ಶಿಕ್ಷಕನು ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳಲ್ಲಿ ಜ್ಞಾನವನ್ನು ಬೆಳೆಸುವಾಗ, ಅವನು ರಾಷ್ಟ್ರ ನಿರ್ಮಾಣ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದಾನೆ. ಒಂದು ರೈತನು ತನ್ನ ಹೊಲದಲ್ಲಿ ಹಸಿವು ತೀರಿಸುವ ಅಕ್ಕಿಯನ್ನು ಬೆಳೆಸುವಾಗ, ಅವನು ರಾಷ್ಟ್ರಕ್ಕೆ ಕೊಡುಗೆ ನೀಡುತ್ತಿದ್ದಾನೆ. ಒಂದು ಸೈನಿಕನು ಗಡಿಯಲ್ಲಿ ನಿಂತು ದೇಶವನ್ನು ಕಾಪಾಡುವಾಗ, ಅವನು ದೇಶಭಕ್ತಿಯ ಜೀವಂತ ರೂಪ.
ದೇಶಭಕ್ತಿ ಅಂದರೆ ಕೇವಲ ದೊಡ್ಡ ಕಾರ್ಯಗಳಲ್ಲಿ ಮಾತ್ರ ಕಾಣಿಸಬೇಕೆಂದಿಲ್ಲ. ರಸ್ತೆ ಮೇಲೆ ಕಸ ಎಸೆಯದೆ, ನೀರನ್ನು ವ್ಯರ್ಥ ಮಾಡದೆ, ಮರಗಳನ್ನು ಕಡಿಯದೆ, ತೆರಿಗೆಗಳನ್ನು ಸರಿಯಾಗಿ ಕಟ್ಟುವುದು — ಇವೆಲ್ಲವೂ ದೇಶಭಕ್ತಿ. ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬ ನಾಗರಿಕನು ತನ್ನ ಹೊಣೆಗಾರಿಕೆಯನ್ನು ಸರಿಯಾಗಿ ನಿರ್ವಹಿಸಿದರೆ, ಅದು ರಾಷ್ಟ್ರ ನಿರ್ಮಾಣಕ್ಕೆ ದೊಡ್ಡ ಕೊಡುಗೆ.
ನಾವು ಹಲವಾರು ಬಾರಿ “ದೇಶ ನನ್ನಿಂದ ಏನು ಮಾಡುತ್ತದೆ?” ಎಂದು ಕೇಳುತ್ತೇವೆ. ಆದರೆ ನಿಜವಾದ ದೇಶಭಕ್ತನು “ನಾನು ದೇಶಕ್ಕಾಗಿ ಏನು ಮಾಡಬಹುದು?” ಎಂದು ಯೋಚಿಸುತ್ತಾನೆ. ಈ ಚಿಂತನೆ ಬೆಳೆದರೆ, ರಾಷ್ಟ್ರ ನಿರ್ಮಾಣವೇ ಸ್ವಯಂ ಪ್ರೇರಿತವಾಗಿ ನಡೆಯುತ್ತದೆ.
15 ಆಗಸ್ಟ್‌ನಂತಹ ದಿನಗಳು ನಮ್ಮೊಳಗಿನ ದೇಶಭಕ್ತಿಯನ್ನು ನೆನಪಿಸಲು, ಪುನರುಜ್ಜೀವನಗೊಳಿಸಲು ಅತ್ಯುತ್ತಮ ಸಮಯ. ಆದರೆ ದೇಶಭಕ್ತಿ ಒಂದು ದಿನದ ಭಾವನೆ ಆಗಬಾರದು. ಅದು ಪ್ರತಿದಿನದ ಬದುಕಿನಲ್ಲಿ ಬೆರೆತುಹೋಗಬೇಕು.
ನಾವು ನೋಡಿದರೆ, ಜಗತ್ತಿನಲ್ಲಿ ಅನೇಕ ದೇಶಗಳು ತಮ್ಮ ಶಿಸ್ತಿನಿಂದ, ಶ್ರಮದಿಂದ, ನಿಷ್ಠೆಯಿಂದ ಅಭಿವೃದ್ಧಿ ಹೊಂದಿವೆ. ಜಪಾನ್, ಸಿಂಗಾಪುರ್, ಜರ್ಮನಿ — ಇವು ದೇಶಭಕ್ತಿಯ ನಿಜವಾದ ಉದಾಹರಣೆಗಳು. ಅಲ್ಲಿ ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬರೂ ತಮ್ಮ ದೇಶದ ಹಿತಕ್ಕಾಗಿ ಶ್ರಮಿಸುತ್ತಾರೆ. ಇದೇ ಮನೋಭಾವ ನಮ್ಮ ದೇಶದಲ್ಲಿ ಬೆಳೆದರೆ, ಭಾರತವು ಜಗತ್ತಿನ ಶ್ರೇಷ್ಠ ರಾಷ್ಟ್ರವಾಗುವುದು ಕನಸಲ್ಲ, ವಾಸ್ತವ.
ಆದ್ದರಿಂದ, ದೇಶಭಕ್ತಿ ಕೇವಲ ಹೃದಯದಲ್ಲೇ ಉಳಿಯಬಾರದು; ಅದು ಕೈಗಳಲ್ಲಿ ಕೆಲಸವಾಗಿ, ಮಾತಿನಲ್ಲಿ ಪ್ರೇರಣೆಯಾಗಿ, ಬದುಕಿನಲ್ಲಿ ಆದರ್ಶವಾಗಿ ಪ್ರತಿಫಲಿಸಬೇಕು. ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬ ನಾಗರಿಕನು “ನಾನು ರಾಷ್ಟ್ರ ನಿರ್ಮಾಣದ ಹೊಣೆಗಾರ” ಎಂದು ಭಾವಿಸಿದರೆ, ಭಾರತವು ಕೇವಲ ಅಭಿವೃದ್ಧಿ ಹೊಂದಿದ ರಾಷ್ಟ್ರವಲ್ಲ, ಪ್ರಪಂಚದ ಪ್ರೇರಣೆಯಾಗುವುದು.
ಜಯ ಹಿಂದ್!
